Een passende uitvaart

Een passende uitvaart dus en dan ook nog voor een jonge vrouw . Ze was weliswaar geboren in Nederland, maar nog sterk verbonden met haar Canadese roots.

Haar vader was een Indiaan van de inheemse stam MikMac.

  Voorafgaand aan de uitvaart

In de gesprekken met haar partner hoorde ik hoe belangrijk deze roots voor zijn dierbare overleden vrouw waren.

Zij is meerdere keren naar Canada gegaan om daar bij familie van haar voorouders te verblijven.

Ze voelde zich daar thuis in het reservaat en ruige landschap.

De muziek, snerpende gitaren van Jimi Hendrix en Joe Bonamassa, die afgespeeld zou worden tijdens het afscheid klonk net zo ruig als het landschap dat ik mij voorstelde.

 

Door iedere dag een klein stukje meer van het afscheid in te vullen, voelde ik mij steeds meer verbonden met de nabestaanden en leerde ik de overledene ook steeds beter kennen.

Ik was benieuwd naar de rituelen, die voor de nabestaanden van de MikMac stam belangrijk waren, maar volgens de partner waren die er niet.

  De dag van de uitvaart 

Op de dag van de uitvaart stond er ineens een kleine dame met een tas vol spullen voor de deur van het uitvaartcentrum. Ze zag er strijdlustig uit; alsof ze zich schrap zette voor een verbale confrontatie  

Ik luister naar haar eisen en de moeder van de overledene kwam er ook bij staan. ” Natuurlijk zijn er rituelen”, zei ze.        ” Er moet een gevlochten hart met kralen op de kist en een stuk leer”. Ook een zelfgemaakte Tomahawk moest mee met de overledene.Geen enkel probleem” zei ik en richtte de ruimte zo in dat iedereen de belangrijke rituelen kon uitvoeren.

Om een passende uitvaart realiseren is luisteren. luisteren en nog eens luisteren een van de belangrijkste dingen om te doen.  Alles ging goed totdat er een met kralen versierde stok tevoorschijn kwam met een bol witte salie erop gebonden. Deze moest worden aangestoken  en hiermee wilde men de ruimte en iedereen die in contact kwam met de overledene die dag reinigen.

 Rituelen

Help! Nu voorzag ik echt problemen bij het uitvaartcentrum. Eigenlijk was er nog maar maar een manier om het op te lossen. We zetten samen de overledene buiten neer en het ritueel met de gebrande salie kon plaatsvinden. Er ging een zucht van verlichting door de groep vrienden. Ook ik ontkwam niet aan het reinigingsritueel en liet mij ‘reinigen’ voordat de bijeenkomst in de aula begon. Ik schrok er een beetje van. Was dit misschien ongepast? Toch kon ik op dit moment niet anders doen dan mijn gevoel volgen. Om dit afscheid passend te laten zijn was het belangrijk dat ook ik gereinigd werd en niemand vond dat raar.

De bijeenkomst

Het afscheid begon. ik heette iedereen welkom en praatte tegen de overledene. Ik vertelde wat ik de afgelopen week had meegemaakt met de nabestaanden.

Na de bijeenkomst bedankten de nabestaanden mij meerdere keren, ook de vrienden kwamen mij een bedankje brengen. Nog nooit hadden ze een uitvaart meegemaakt waarbij de uitvaartbegeleider zo dichtbij stond.

De uitvaart was de overledene waardig. Een passende uitvaart.

De dag na de uitvaart rook ik nog de gebrande salie aan mijn kleding en was ik weer even terug bij dat prachtige ritueel.

 

Marianne